دوشنبه ۹ تیر ۱۴۰۴ - ۱۶:۱۵
قهرمانان نوجوان کربلا و پیشگامان شهادت بنی‌هاشم

حوزه/ فرزندان حضرت زینب (س)، نه تنها “طفل” نبودند، بلکه جوانانی رشید و جنگ‌آور بودند که با شهامت و اراده‌ای پولادین در رکاب دایی بزرگوارشان، امام حسین (ع)، به فیض شهادت نائل آمدند.

به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت زینب (س)، بانویی بزرگوار که در زمان واقعه عاشورا (سال 61 هجری قمری) 56 سال داشتند، دو (و به روایتی سه) فرزند رشید خود را از همسرشان، عبدالله بن جعفر، در رکاب امام حسین (ع) به کربلا فرستادند. این فرزندان، که نه طفل بلکه جوانانی جنگ‌آور بودند، پس از شهادت علی اکبر (ع)، با اذن امام حسین (ع) و با تشویق مادرشان، حضرت زینب (س)، راهی میدان نبرد شدند.

فرزندان حضرت زینب(س) طفل نبودند بلکه جنگ‌آور و رشید بودند چرا که خود حضرت زینب سلام الله علیها در پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجری متولد شد و در ۱۵ رجبِ سال ۶۵ ه ق وفات کرد و با توجه به این که واقعه عاشورا سال ۶۱ هجری قمری اتفاق افتاده است ایشان در آن زمان ۵۶ سال داشتند. دو (یا به نقل برخی سه) پسر از فرزندان حضرت زینب(س) از همسرشان عبدالله بن جعفر در واقعه کربلا حضور داشته و ایشان را همراهی می‌کردند.

آن‌ها در رکاب دایی بزرگوارشان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به شهادت رسیدند. حضرت زینب پس از شهادت علی اکبر(ع) آنان را آماده نبرد و جان فشانی در راه حق نمود. آنان را می‌توان جزء اولین شهدای بنی‌هاشم معرفی نمود که به طور خلاصه و مستند در ادامه به آن اشاره می‌شود:

۱- عَوْن بن‌عبداللّه بن‌جعفر

سومین شهید از بنی‌هاشم، عَوْن بن‌عبداللّه بن‌جعفر بود.[۱]
عَوْن بن‌عبداللّه به میدان رفت و چنین رجز می خواند:
إن تنکرونی فأنا ابن‌جعفر شهید صدق فی الجنان أزهر
یطیر فیها بجناح أخضر کفی بهذا شرفاً فی المحشر
اگر مرا نمی شناسید من پسر جعفر [طیار] هستم. آن شهید راستین که در بهشت، نورانی است و با بال‌های سبز پرواز می کند و همین شرافت برای روز محشر کافی است.
او سه سواره و هجده پیاده را از دشمنان کشت و خود به دست عبداللّه بن‌قُطْنَة (قُطْبَة) طائی کشته شد.[۲]

۲- محمّد بن‌عبداللّه بن‌جعفر

سپس محمّد بن‌عبداللّه بن‌جعفر به میدان رفت در حالی که چنین رجز می خواند:
نَشکُوا اِلَی اللَّهِ مِنَ الْعُدْوانِ فِعالَ قَوْمٍ فِی الرَّدی عمْیانِ
قَدْ تَرَکوُا مَعالِمَ القُرْآنِ و أَظْهَروا الْکُفْرَ مَعَ الطُّغْیانِ
«از ستمگری و کردار دشمنانی که با کوری به فرومایگی افتاده اند به خداوند شکایت می کنیم، اینان نشانه های قرآن را رها کرده و کفر و سرکشی را آشکار ساخته اند».

وی سخت جنگید تا به شهادت رسید.[۳] ابن‌شهراشوب می‌گوید: او ده نفر از دشمنان را از پای در آورد.[۴] او سرانجام به دست عامر بن نَهْشَل تِیْمی به شهادت رسید.[۵]

۳- شهادت عبیداللّه بن‌عبداللّه بن‌جعفر

ابوالفرج اصفهانی[۶] و ابن‌شهراشوب[۷] عبیداللّه بن‌عبداللّه بن‌جعفر را جزء شهدای کربلا ذکر کرده اند، که به دست بِشْر بن‌حُویطر قانصی کشته شد. جعفر طیّار.

پی‌نوشت‌ها:
[۱] ـ طبری، تاریخ الامم والملوک، ج۵، ص۴۴۷؛ بَلاذُری، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۶؛ شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۰۷.
[۲] ـ ابن‌شهراشوب، مناقب آل ابی طالب، ج ۴، ص ۱۱۵؛ طبری،تاریخ الامم والملوک، ج۵، ص۴۴۷؛ بَلاذُری، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۶ ؛ شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۰۷؛ خوارزمی، مقتل الحسین ، ج۲، ص۲۷.
[۳] ـ خوارزمی، پیشین، ج۲، ص۲۶.
[۴] ـ ابن‌شهراشوب، پیشین، ج۴، ص۱۱۵.
[۵] ـ طبری، پیشین، ج۵، ص۴۴۷؛ بَلاذُری، انساب الاشراف، ج۳، ص۴۰۶؛ شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۰۷.
[۶] ـ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص ۶۱.
[۷] ـ ابن‌شهراشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، ج۴، ص۱۱۵.

منبع: پرسمان دانشگاهیان

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha